پشت دیوارهای ساکت و خاموش بسیاری از کارگاههای صنعتی ایران، داستانی روایت میشود که بیش از اعداد و جداول آماری، تصویرگر بحرانها و نااطمینانیهای اقتصاد کشور است. گزارش مرکز آمار ایران نشان می دهد، سه عامل نبود مواد اولیه، بیثباتی اقتصادی و بدهی، نزدیک به ۶۰ درصد صنایع را به تعطیلی کشانده است...
پشت دیوارهای ساکت و خاموش بسیاری از کارگاههای صنعتی ایران، داستانی روایت میشود که بیش از اعداد و جداول آماری، تصویرگر بحرانها و نااطمینانیهای اقتصاد صنعتی کشور است. مرکز آمار ایران به تازگی از طریق طرح آمارگیری ۱۴۰۲، نقاب از واقعیتی برداشته که مدتهاست فعالان بخش تولیدی آن را با گوشت و پوست لمس میکنند: گستره تعطیلی و رکود گسترده کارگاههای صنعتی کشور، عمدتاً بهدلیل مشکلات تأمین مواد اولیه، بیثباتی اقتصادی و بدهی به نظام مالی و خدماتی. طرح آمارگیری از کارگاههای صنعتی با ۱۰نفر کارکن و بیشتر، یکی از قدیمیترین و منظمترین پروژههای آماری کشور است که از سال ۱۳۵۱، با وقفهای کوتاه در دو سال نخست انقلاب(۱۳۵۶و ۱۳۵۷)، سالانه در سراسر ایران اجرا میشود. این بار نتایج این کارزار آماری، بر دادههای سال ۱۴۰۱متمرکز است آماری که نمودارهای و جداول آن پس از ارزیابی در سال ۱۴۰۲و تحلیل در سال ۱۴۰۳، نتایج آن در سال جاری یعنی ۱۴۰۴از سوی مرکز آمار ایران منتشر شده است. جامعه آماری این طرح همه کارگاههای صنعتی را در بر میگیرد که متوسط کارکنان آنها در سال ۱۴۰۱، ۱۰نفر یا بیشتر بوده است. دادهها به ۲روش سرشماری (برای کارگاههای با بیش از ۵۰نفر) و نمونهگیری (برای کارگاههای دارای ۱۰تا ۴۹نفر) گردآوری شدهاند و نتیجه نهایی شده ارزیابی وضعیت ۲۱۷۳۸کارگاه صنعتی و تحلیل دقیق سرنوشت آنها. خاموشی ۱۷۹۷کارگاه و دلایل چندوجهی تعطیلی از بین ۲۱هزار و ۷۳۸کارگاه مورد بررسی، ۱۷۹۷کارگاه در سال ۱۴۰۱غیر فعال بودهاند. این عدد، فقط یک رقم نیست؛ نمادی است از زندگیهای معلق، برنامههای نیمهکاره و کارخانههایی که چرخشان دیگر نمیچرخد. مدیران این واحدها دلایل متعددی را برای تعطیلی برشمردهاند که در این ارزیابی مرکز آمار این دلایل در قالب ۱۰عامل کلیدی از دلایل ارزی و داخلی، بدهی، رقابتناپذیری، نداشتن مشتری، فرسودگی تجهیزات و اختلال در فرآیند توسعه تا سایر مسائل متفرقه مد نظر قرار گرفته اند، مواردی که دست در دست هم دادهاند تا قطع زنجیره تولید را رقم بزنند. نکته قابل تامل آنکه نتایج ارزیابی این پرسشنامهها نشان میدهد، یک کارگاه ممکن است با بیش از یک مانع روبرو بوده باشد به نحوی که تعداد پاسخهای کارفرمایان و کارآفرینان به ۳۵۰۴مورد اشاره دارد در حالی که فقط ۱۷۹۷واحد در این ارزیابی مشارکت داشتند و این عمق پیچیدگی و چندوجهی بودن مشکلات کارگاههای صنعتی را نشان میدهد. مواد اولیه، بیثباتی و بدهی؛ محورهای سهگانه رکود آمارها تصویری زنده از وضعیت موجود ارائه میدهند. ۴.۹درصد کارگاهها به دلیل عدم تامین مواد اولیه خارجی مانند مشکلات ارزی، گمرک یا تحریم، و حدود ۲۴.۲درصد به علت نبود مواد اولیه داخلی به چرخه تولید بازنگشتند. نبود مواد اولیه (داخلی و خارجی) با سهمی معادل ۲۹.۱درصد، مهمترین عامل تعطیلی است؛ یعنی تقریبا از هر سه واحد غیر فعال، یک واحد قربانی بحران تامین است. بیثباتی اقتصادی با سهم ۱۵.۱درصدی عامل دیگری است که سایه بلند خود را بر صنعت افکنده است. تورم، نوسانات نرخ ارز و پیشبینیناپذیری فضا موجب شدهاند تا کارآفرینان عطای تولید را به لقایش ببخشند. بدهی بانکی نیز با سهم ۹.۱درصد و مجموع بدهیهای مالیاتی، بیمهای و هزینههای جاری با سهم ۵.۹درصد، سومین موج تاثیرگذار محسوب میشوند. با جمع این موارد، درمییابیم که «مسائل مالی و تامین مواد» در مجموع علت تعطیلی نزدیک به ۶۰درصد صنایع را توضیح میدهند. قطعات فرسوده یا کمبود قطعات ماشینآلات با ۸.۷درصد، توسعه و بهبود عملکرد کارگاه ۷.۲درصد، آمادهسازی مجدد ۴.۹درصد و سایر عوامل (۹.۸درصد) نیز هر کدام سهمی از این چشمانداز دارند. همچنین نقشه جغرافیایی کارگاههای غیرفعال نیز خود حاوی نکات مهمی است. طبق دادههای مرکز آمار، سه استان تهران، فارس و آذربایجان غربی بهترتیب با ۱۰۶، ۱۰۴و ۱۰۰واحد بیشترین سهم از کارگاههای غیرفعال را دارند اما اگر به مجموع تعداد کارگاههای صنعتی نگاه کنیم، تهران با ۳۲۵۴واحد، اصفهان ۲۰۱۳واحد، خراسان رضوی ۱۵۴۹واحد، البرز ۱۳۵۷واحد و آذربایجان شرقی ۱۲۸۵واحد بیشترین سهم را در بین ۲۱۷۳۸واحد صنعتی مورد بررسی داشتهاند. واقعیتهای امروز و هشدار برای آینده آنچه امروز آمارها فریاد میزنند، تغییری اساسی در ساختار دلایل رکود صنعتی طی سالهای اخیر است. اگر پیشتر مسائلی نظیر توسعه تجهیزات یا بازسازی خطوط تولید بیشترین نقش را در تعطیلی کارگاهها داشتند، اکنون کمبود نقدینگی و بحران تامین مواد اولیه جایگزین آن شدهاند. این چرخش، پیامد سیاستهای ارزی، تنگناهای تحریمی، دسترسی دشوار به ارز و افزایش هزینههای تولید است. آنچه از این روایت برمیآید، فقط آمارهای خشک و بیجان نیست، این گزارش بازنمایانگر تلخی روزافزون فضای صنعتی کشور است؛ جایی که نبود ثبات، کمبود مواد اولیه و مشکلات مالی نفس تولید را به شماره انداخته و چشمانداز آینده را تهدید میکند. به گزارش ایرنا،ادامه این وضعیت نه فقط صنعت، بلکه اقتصاد ملی و معیشت میلیونها نفر را تهدید خواهد کرد. اراده جمعی سیاستگذاران و پافشاری فعالان صنعت، شاید بتواند پنجرهای از امید بگشاید؛ اما تصویر امروز که مبتنی بر آمار و بررسی میدانی به دست آمده هشدار صریحی است برای تمام کسانی که دل در گرو آینده ایران دارند.